طراحی کاراکتر: آموزش طراحی کودکان کارتونی
تفاوت طراحی یک آدم بالغ با یک بچه و یا نوجوان به طور مستقیم به حالت بدن آنها وابسته است. البته در طراحی کاراکتر کارتونی این تنها فاکتوری نخواهد بود که روی طراحی شما تاثیر گذار خواهد بود. در دوره کنونی روشهای گوناگونی هستند که روی چگونه به مخاطب عرضه شدن کاراکتر و ارتباط گرفتن مخاطب با آن تاثیر گذار هستند.
در این مقاله به شما از تکنیکهایی خواهیم گفت که با استفاده از آنها بتوانید یک بچه فسقلی خوشگل طراحی کنید.
یک انسان بالغ (هر شخصی که ۱۸ سالش شده باشد) به اندازه ۸ سر، اندازه قدش خواهد بود. برای درک بهتر این مطلب به تصویر زیر دقت کنید:
با نگاه به خطوط و مرز بندیهایی که در تصویر رسم شده است دیگر به سادگی میتوان فهمید که دستها را دقیقا باید در کجا طراحی کرد، و یا اینکه پاها از کجا شروع میشوند و … . اما زمانی که شما طراحی کارتونی انجام میدهید (یعنی تا جا دارد مبالغه میکنید و پیاز داغ زیاد میکنید) این نسبتها و مرز بندیهای دقیق، دیگر زیاد به کارتان نخواهند آمد، اینطور فکر نمیکنید؟
داشتن چنین نسبتهای دقیقی در کار کارتون خیلی سخت است. بدین ترتیب اولین توصیه من به شما این خواهد بود که با فراغ بال کار کنید؛ بروید و هر جزئیاتی که کاراکترتان نیاز خواهد دارد را به آن اضافه کنید. حالا که صحبت از شروع کردن شد باید بهتان بگویم که هر چقدر میشود روی مهارت کشیدن طرح کلی تمرین کنید. دلیلش هم این است که اگر شما بلد باشید خوب طرح کلی بکشید، دیگر هر زمانی که نیاز به اضافه کردن جزئیات روی کار باشد شما نیازی به رسم مجدد خطوط راهنما نخواهید داشت (تعارف که نداریم، خطوط راهنما کشیدن خیلی کار خسته کنندهایه).
صحبت از خطوط راهنما شد، این نکته را به یاد داشته باشید که شما حتی اگر بتوانید خوب طراح کلی بکشید، کماکان باید قسمت بندی کردن کار را بلد باشید، چراکه بخشی ضروری از کار شما است. به تصویر زیر نگاه کنید:
همانطور که مشاهده میکنید در صورت رعایت قسمت بندی، تشخیص سن کاراکترتان دیگر سخت نخواهد بود. به این نکته توجه داشته باشید که هر چقدر سن ما بیشتر میشود اندازه سرمان فرقی نمیکند، اما پاهایمان درازتر میشوند، سینهمان پهنتر میشود و گردنمان کلفتتر. در طراحی کارتونی اما، کله بچهها میتواند حتی از کله بزرگترها نیز بزرگتر باشد. شانهها تقریبا هم اندازه با عرض سر هستند، و پاها تقریبا به طول دستها هستند.
حالا بیایید برای کشیدن طراحی بچهها، با مطالبی که تا به اینجا یاد گرفتهایم نگاهی عمیقتر به این موضوع داشته باشیم.
مفاهیم اولیه
کلههای گرد گنده و چانههای ریز
یکی از نکتههایی که من از طراحی بچهها یاد گرفتهام این است که کلهشان باید بی هیچ دلیل منطقی بزرگ باشد. این به معنی است که استخوانهای چهره کودکان نسبت به استخوانهای چهره بزرگسالان کمتر نمایان است. به تصویر زیر دقت کنید:
یک نکته مهم دیگر در رابطه با چانه بچهها که باید به خاطر داشته باشید این است که: چانه کودک نسبت به چانه یک انسان بالغ بسیار فعالیت کمتری دارد و تقریبا اصلا قابل تشخیص نیست. این به این دلیل است که نسبت تفاوت در اندازه چانه و سر در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.
استفاده از این تکنیک به شما کمک خواهد کرد که کله بچه را پفیتر و لپهایش را گردتر طراحی کنید.
پیشانی گنده، پیشانی خیلی گنده
اگر شما در اینترنت یک دوری بزنید و به عکسهای اشعه ایکس جمجمه بچهها نگاهی بیاندازید خواهید دید که پیشانی بچهها خیلی نسبت به چانهشان بزرگتر است. اگر به تصویر زیر دقت کنید متوجه این نکته میشوید که پیشانی یک کودک باید جلوتر طراحی شود، دقیقا برخلاف پیشانی یک آدم بالغ. تصویر زیر را در حالت نیم رخ نیز مشاهده کنید:
حالا که برای کودکمان یک پیشانی بزرگ طراحی کردهایم، میبایست از خط فرضی که مشخص کننده موقعیت چشمها در چهره بزرگسالان است استفاده کنیم و چشمهای بچه را پایینتر از آن طراحی کنیم:
با فاصله میان دو چشم بازی کنید! در واقعیت این فقط در نوزادان کوچک اتفاق میافتد، اما در طراحی کارتونی، کودک با هر سنی، فاصله زیادی میان دو چشماش دارد. البته این نکته به هیچ وجه یک قانون نیست، اما در صورت پیروی از این قاعده به احتمال زیاد نتیجه خوبی میگیرید.
به یاد داشته باشید که این قاعدهها بسته به سبک کاری شما، فرهنگ و … میتوانند متفاوت باشند. این مواردی که گفته میشود تنها میانبرهایی که هستند که شما را سریعتر به آن ارتباطی که با مخاطب قصد برقرار کردنش را دارید برسانند.
گوشهای بزرگ و بینی کوچک
این ویژگی رایجی در افراد مسن است که گوشهای بزرگ و دماغهای گنده دارند. در طراحی کارتونی از این نوع خصوصیات استفاده میشود تا یک مدل تحریف شده از واقعیت را به مخاطب ارائه دهند، یک نمونه تحریف شده از واقعیت که جلوه بصری جذابتری دارد و گیراتر است. در هر صورت در کودکان نیز این موضوع مشترکی است که گوشهای بزرگی داشته باشند، گوشهای بزرگی که به جلو آمدهاند. تنها تفاوت این است که بینی کوچکی دارند. استفاده از این تکنیک نقطه مشترک همه هنرمندان است.
این موارد تکنیکهای هنرمندانهای است که میتوانید از آنها استفاده کنید و در نتیجه آن، از روند رشد طبیعی بدن کودکان نهایت استفاده را در کارتان ببرید: کودکان کماکان که در مرحله رشد به سر میبرند، برخی اعضای بدنشان با اندازههای متفاوت در برهههای زمانی متفاوت رشد میکند. در زمانی که کودکان نوجوان شدهاند اما کماکان انسانهای بالغی نیستند، این تفاوت رشد گاها حتی اصلا نتیجه زیبایی ندارد. یاد بگیرید که چگونه از این موارد به نفع کاراکتر خودتان استفاده کنید.
مو پرپشت و ورقلمبیده
یک تکنیک رایج دیگر در طراحی کارتونی بازی کردن با مو کاراکتر است. مجددا، یک نقطه اشتراک دیگر در بین هنرمندان این است که مو کاراکترشان را ورقلمبیده طراحی بکنند، به طوری که رقص موهایشان در هوا خود روایتی از افت و خیز یک زندگی باشد.
مو یک موضوع بسیار مهم است. مجددا متذکر این موضوع میشویم که مو نیز میتواند بسته به نژاد، قوم و فرهنگ، استایل و … متفاوت باشد. برخی از هنرمندان ترجیح میدهند که با رسم چند خطوط متعدد یک شمای دقیق از مو طراحی کنند، این در حالی که است که برخی دیگر ترجیحشان این است که فقط حالت کلی مو را طراحی کنند. در نهایت این تصمیم شما است که با کدام روش کارتان را پیش ببرید.
شکل کلی بدن انسانهای بالغ و نوزادان
همانطور که در آموزشهایی قبلی به این موضوع پرداختیم، در طراحی کارتونی و در طراحی بدن کاراکترها از قاعدهای بنام حالت گلابی (یا حالت لوبیا) استفاده میکنیم. موفقیت شما در کارتان به این موضوع بستگی خواهد داشت که چقدر خوب میتوانید این شکلها را با رسم دایرههای کنار هم رسم کنید.
همانطور که در ابتدای این مقاله اشاره کردیم، بدن انسان از زمان تولد تا رسیدن به دوران بلوغ طیف گستردهای از تغییرات را تجربه میکند. نوزادها – خصوصا نوزادهای تازه متولد شده – خیلی عجیب هستند: آنها عملا فاقد هرگونه گردنی هستند، کله گندهای دارند، اما فارغ از حتی یک دندان، دستها و پاهایشان هم که عملا هم اندازه هم است.
دقت داشته باشید که این معصومیت و آسیب پذیری اساسیترین ویژگی نوزادان است. بچهها چهار دست و پا راه میروند، بلد نیستند که چگونه باید ایستاد، آنها به تنهایی نمیتوانند غذا بخورند و به تنهایی از پس دستشویی رفتن برنمیآیند. بچهها – عملا – وابسته به بزرگترها هستند. با این حال زمانی که صحبت از کارتون میشود، هیچ چیزی نمیتواند مانع مبالغه در احساسات برای انتقال بهتر آنها بشود.
بدن بچهها پر است از پوست روی هم افتاده؛ چراکه آنها برخلاف بزرگسالان پوست اضافهتری برای پوشاندن استخوانهایشان دارند. به همین دلیل هم است که آنها تپل و بانمک میشوند. زمانی که قصد طراحی بچهها را دارید سعی کنید تا جا دارد از خطوط دایروی. بجای خطوط صاف استفاده کنید.
با وجود اینکه چشم بچهها در زندگی واقعی بسیار ریز و تقریبا نیمه بسته است، در کارتون آنها چشمانی بسیار درشت دارند؛ اینکه چشمان بچهها در طراحی کارتونی را درشت برمیداریم این است که بتوانند با کله گندهشان یک هارمونی بسازد. این تکنیک عملا برای هر کاراکتری که قصد بانمک بودن داشته باشد استفاده میشود، پس میتوانیم بگوییم که این موضوع بیشتر از اینکه یک قانون باشد، یک تکنیک است.
شما هرچقدر که از مدلهای مختلف در هنرتان استفاده بکنید، به همان اندازه آثار شما تنوع و تازگی خواهند داشت. پس همیشه سعی داشته باشید که یک تغییر و تفاوت جزئی هم که شده در کاراکترهایتان لحاظ کنید، حتی اگر کاراکترها هم سن هم باشند.
لباس، رفتار و شخصیت
لباس کاراکتر شما نه تنها یک بخش جدایی ناپذیر از او است، بلکه لباس یک کاراکتر کمک شایانی میکند تا تفاوتهای میان دو جنس بهتر بتواند ارائه شود. مطمئن باشید لباسی که برای کاراکترتان انتخاب میکنید همخو با شخصیت او باشد.
پا را فراتر گذاشتن
برخلاف بزرگسالان، بچههای پا به سن گذاشته، خصوصا نوجوانها، به شدت در دوره تغییر هستند. آنها سعی دارند که جایشان را در دنیا پیدا کنند، آنها دوست دارند تا میزان محبوبیتشان در محیطهای خارج از خانه را (از مدرسه گرفته تا محیطهای دیگر) را بسنجند. آنها دوست دارند تا در اجتماعها قبول شوند (چه در اجتماعهای دنیای واقعی باشد، چه در اجتماعهای شبکههای اجتماعی) و هر کدام شخصیت خاص خودشان را پیدا کنند؛ از برونگرا گرفته تا درونگرا و هر جایی در طیف. این برهه به دلیل پا گذاشتن آنها از کودکی به بزرگسالی شکل میگیرد و هر نتیجهای که در نهایت این تغییرات حاصل شود، از لحاظ جایگاه اجتماعی و فیزیکی بسیار نوجوان را شامل تغییر خواهد کرد.
برای اینکه بتوانید خصوصیات این دوره را به نحو احسن در کارتان ارائه دهید باید مشاهده کنید تا ببینید نوجوانان در زندگی واقعی چطور رفتار میکنند. باید ببینید آنها چه لباسهایی را بیشتر از همه دوست دارند بپوشند؟ چه سبک از موسیقی را دنبال میکنند؟ دوست دارند عضو کدام جمع و گروه باشند؟ اصلیترین تفاوتها میان دو جنس چیست؟ و البته، در این روند عوامل اجتماعی و فرهنگی نیز بسیار تاثیر گذار خواهد بود. امروزه طیف گستردهای از اکسسوریهای متفاوت مخصوص نوجوانان در بازار موجود است، اما در گذشته اینطور نبود، نوجوانان عملا مثل بزرگسالان لباس میپوشیدند (برای اثبات این حرف یک نگاه به آلبوم خانوادگی و عکسهای نوجوانی پدربزرگ و مادربزرگتان بیاندازید). بدین ترتیب ما میتوانیم بگوییم که طراحی کودکان علاوه بر تمرین طراحی، نیازمند تحقیق و بررسی نیز هست. همین کار نقطه تمایز شما به عنوان یک حرفهای در کارتان خواهد بود، باور کنید.
کلام آخر
درست است که طراحی بچهها کمک میکند که کمی به عقب برگردیم و با آنها خو بگیریم، اما اینکه بتوانیم خوب طراحیشان کنیم نیازمند تمرین، تداوم و مشاهده بسیار است. توجه کنید به اینکه بدن آنها چگونه به محرکهای بیرونی واکنش نشان میدهد، چگونه احساساتشان بروز داده میشود و آنها چگونه دنیا را متفاوت میبینند: با معصومیت، مهربانی و دقت. بزرگترین رمز این داستان همین است.
به عنوان کلام آخر، بسیار مهم است که تکنیکهایی که برای قسمت بندی کاراکتر را معرفی کردیم را خوب به خاطر بسپارید، اگر که میخواهید کاراکترتان صرفا از روی حدس و گمان طراحی نشود. به این طریق دیگر روند طراحیتان مکانیکی و مشخص نخواهد بود (به علاوه به عنوان پاداش استفاده از این تکنیکها زمان بیشتری برای طراحی در دست خواهید داشت). به خاطر داشته باشید: بچهها پاهای کوچک، چانه ریز، و گردن بسیار فسقلی دارند. اگر این نکات را به خاطر داشته باشید در مسیر درست پیشرفت و طراحی کاراکترهای بامزهتان قرار خواهید گرفت.
دیدگاهتان را بنویسید